Now, this is a story all about how
My life got flipped-turned upside down
And I'd like to take a minute
Just sit right there
I'll tell you how I became the prince of a place called Ne-ther

It was a gloomy night, there wasn't a single breeze. The air felt thick like an anime girl's booty pressing on your chest making it hard to breathe. We all knew what was coming. It had happened before. Soon a vortex would open from the depths of hell swallowing all in it's path. Last year it destroyed half the village. We could only speculate as to what was inside the vortex, death? another world? we knew not.

Most of the villagers already started to flee towards a nearby cave system. I however had a bit of a strong night cap before going to bed and found myself unable to act until it was too late. It started with the sound of a massive implosion followed by the air rapidly extending in a grand follow up expulsion. Before I realised what had happened the vortex was already outside my house coming ever closer. Before I knew it I was already pulled in by the vortex's centrifugal forces.

I sensed my death was near but in the end I was proved wrong as I woke in a field red ash. I looked around and found myself in a place that could only be the nether. And no I am not referring to the nether regions of an anime girl. This place if anything was more akin to the nether regions of satan himself.

Surrounded by the eerie shrieks of what could only be described as king Boo's minecraft cousin, I found myself wandering across the red plains until I found path crossed by a lava river. As I walked alongside the shores of the lava river I came across a grand castle made out of strange scarlet bricks. As I entered the castle I felt a strange gust of wind slicing through me. At first I thought nothing of it, but as I strayed further through the endless hallways of the castle I started to feel different.

Up until I entered the castle I was feeling weaker by the moment. I initially thought I had been gaining strength. It was too late when I realised I hadn't been gaining strength, I had been losing what was left of my humanity. After what seemed like an endless journey through the castle's unending labyrinth of hallways I discovered a large room with a wicked throne inside. It felt like the throne had beckoned me to take a seat since the very moment I had entered this accursed place. And as I was seated upon the throne I felt the last of my humanity seeping away.

So here we are. Now it is TimE tO dIE yOu!


-Mongolian version-
Энэ бол одоо хэрхэн яаж хийхийг өгүүлэх түүх юм
Миний амьдрал доошоо эргэв
Би хэдэн минут явахыг хүсч байна
Зүгээр л тэнд суу
Би хэрхэн Не-тер хэмээх газрын хунтайж болсныг танд хэлье

Харанхуй шөнө байсан, нэг ч сэвшээ салхи байгаагүй.
Амьсгалахад хэцүү болгодог анимэ охины олз цээжин дээрээ дарагдсан мэт агаар өтгөн мэдрэгдэв.
Юу ирж байгааг бид бүгд мэдэж байсан. Тийм зүйл тохиолдож байсан. Удалгүй тамын гүнээс эргэлт гарна.
Өнгөрсөн жил энэ тосгоны талыг устгасан. Энэ эргүүлэг, үхэл дотор юу байдаг талаар л бид таамаглаж болно,
өөр нэг ертөнц? бид мэдээгүй.

Тосгоны иргэдийн ихэнх нь ойролцоох агуйн систем рүү зугтаж эхлэв.
Гэхдээ би орондоо орохоосоо өмнө шөнийн хүчтэй малгайгаа өмсөөд, орой болтол жүжиглэж чадахгүй байв.
Энэ нь их хэмжээний дэлбэрэлтийн чимээгаар эхэлсэн бөгөөд агаар маш хурдтайгаар гадагшлагдан гарч байв.
Юу болсныг би ойлгохгүй өмнө эргэлт манай байшингийн гадаа аль хэдийн ойртож ирэв.
Үүнийг би урьд нь мэдэж байсан тул эргэлтийн төвөөс зугтах хүчээр аль хэдийн татагдаж байсан.

Миний үхэл ойртож байгааг би мэдэрч байсан ч эцэст нь улаан хээрийн талбайд сэрж байхдаа буруу болох нь тогтоогдов.
Би эргэн тойрноо харж, зөвхөн доор байх боломжтой газар оллоо.
Мөн үгүй ​​би анимэ охиныхоо илүү бүс нутгийг дурдаагүй байна.
Хэрэв энэ нь өөрөө сатаны доод бүсэд илүү тохиромжтой юм бол.

Боо хааны усан онгоцны үеэл гэж хэлж болох зүйлийн талаар хашгирах чимээнээр би лааны голоор гатлах замыг олох
хүртэл улаан тал газраар тэнүүчилж байв.
Лав голын эрэг дагуу явж байтал хачин улаан тоосгоноос бүтсэн том цайзыг олж харав.
Ордон руу ороход нэг л салхинд хийсэх сонин мэдрэмж төрж байв.
Эхэндээ би энэ талаар юу ч бодолгүй байсан ч цайзын төгсгөлгүй хонгилоор цааш алхах тусам би өөр болсон юм шиг
санагдаж эхлэв.

Ордон руу орох хүртэл тэр мөчид би улам сул дорой байсан.
Би эхлээд хүчээ авч байна гэж бодсон.
Би хүч чадалгүй болсноо ухаарч, хүн төрөлхтнийхөө үлдээсэн зүйлийг алдаж байгаагаа мэдээд оройтсон байв.
Ордны шилэн төгсгөлгүй лабиринтаар дамжуулж дуусашгүй аялал шиг санагдсаны дараа би дотор
муухай сэнтийтэй том өрөөг олж мэдэв.
Энэ хараал идсэн газарт орж ирснээсээ хойш сэнтий минь намайг суудалд суухыг шаардсан юм шиг санагдлаа.
Намайг хаан ширээнд суугаад хүн төрөлхтний хамгийн сүүлчийн замхран буйг мэдэрлээ.

Тиймээс бид энд байна. Одоо энэ бол цаг хугацаа юм!